شکایت برخی طلاب از چند بازيگر زن

در رابطه با شکایت برخی طلاب از چند بازيگر زن ،ضمن محکوم بودن هر نوع اقداماتی که زمینه ساز رویارویی گروهای اجتماعی و از هم گسیختگی میشود و مجددا نیز ما را در سبیل جامعه جهانی قرارمیدهد ،ذکر چند نکته ضرورت دارد: دست‌اندرکاران فرهنگی در مورد پوشش چندین نکته را باید مد نظر داشته باشند، اینکه بحث پوشش به باورها برمی‌گردد، لذا افرادی که این پوشش را قبول دارند، چارچوب‌های آن را نیز در هر کجای دنیا رعایت می‌کنند. در نظام‌ حاکم که مبتنی بر نظام دینی است، پوشش و اجرای آن به‌صورت یک قانون به تصویب رسیده است.کسی که این موضوع را به‌عنوان باور دینی قبول نکرده است قطعاً در رابطه با رعایت قانونی این امر نیز آن‌گونه که یک فرد معتقد پوشش دارد نمی‌تواند عمل کند. چرا که در نگاه او رعایت حداقل همان حداکثر است. رعایت پوشش و ارتباط آن با احترام به قانون، چندی است از سوی مجریان مطرح می‌شود، موضوع پوشش اخیراً با موضوع احترام به قانون پیوند داده شده است و تعریف می‌شود و احترام به قانون که مجریان امور فرهنگی و اجتماعی بیشتر در رابطه با پوشش زنان حساسیت بیشتری نشان می‌دهند، در جامعه‌ای که بی‌قانونی در آن به فرهنگ تبدیل شده است، بسیار مشکل قابل درک می‌شود، لذا مجدداً از منظر تحمیل آموزه دینی برداشت می‌شود. احترام به قانون باید در رابطه با همه امور فرهنگ‌سازی شود تا آنجا که بی‌قانونی در یک امر به سرعت مشهود شود. تمرکز حساس روی یک امر پاسخ درست را نخواهد داد. اگر احترام به قانون در عملکرد مسئولان نهادینه شود قطعاً شهروندان نیز احترام به قوانین در هر مورد را یاد می‌گیرند. متمرکز شدن بر قانونی که به یک باور دینی پیوند می‌خورد سخت می‌شود و تعیین محدودیت‌هایی در چارچوب رنگ، مدل و مواردی از این قبیل برای کسی که باور ندارد، درک را مشکل‌تر می‌کند.در موضوع پوشش تندروی‌ها و برخوردهاى افراطی و عدم درک مخاطب‌های مختلف موجب شده است تا بازخوردهاى منفى در اين رابطه را تا به امروز شاهد باشیم. در جامعه ما افراد مختلفی با بینش‌های متفاوت زندگی می‌کنند،امروز دست‌اندرکاران باید تفاوت بین افرادی که این پوشش را با آرمان خود پذیرفته‌اند و کسانی که فقط به‌علت رعایت قانون مجری آن هستند، در نوع برخوردها و مصوبات در نظر داشته باشند، تا با برخوردهای حذفی و دشمنانه، زمینه عدم رعایت حداقل‌ها را ایجاد نکنند. هر اقدامی برای حصول نتیجه مانند یک معادله دو وجهی است. احترام به قانون و احترام به حقوق شهروندان باید توأمان پیش برود و این معادله باید از طرف مسئولان عمل شود تا در جامعه نهادینه شود. از همان بدو تصویب قانون حجاب که تقریباً دو سال بعد از انقلاب بود، روش‌های تند و افراطی، زمينه‌ساز برخی سرکشی‌ها نسبت به این امر شده است. فراموش نکنیم جامعه ما متشکل از اقوام، ادیان، مذاهب و به تبع آن فرهنگ‌های مختلف است و تلاش برخی از مجریان فرهنگی و گروهای حقیقی در تحمیل یک قالب قطعاً امری نافرجام است. تعریف رهبری از مفهوم ملت در ترغیب مردم در زمان انتخابات می‌توانست الگویی برای مدیریت فرهنگی کشور در همه زمینه‌ها باشد. این قید که «ممکن است برخی نظام را قبول نداشته باشند، اما کشورشان را دوست دارند.» این نوع نگاه،کاملاً نگاه فرهنگی است چرا که تفاوت فکری و اعتقادی را دشمنانه تلقی نمی‌کند و با احترام به تفاوت فکری، مخاطب را به حضور دعوت می‌کنند. درک این تفاوت کمک می‌کند تا رفتار متفاوت اقشار مختلف نسبت به اجرای پوشش را بهتر متوجه بشویم و این رفتار متفاوت را با انگ‌های مختلف به یک بازخورد منفی و اعتراض‌آمیز تبدیل نکنیم. به‌طور مثال غالباً در رابطه با پوشش هنرمندان در داخل و خارج از ایران سر و صدای زیادی می‌شود. اولین نکته که باید در این رابطه در نظر گرفته شود، روحیه یک هنرمند است که معمولاً سخت قالب پذیر است و در تنوع و گوناگونی سیر می‌کند، دوم اینکه اکثراً پوشش اسلامی را به‌علت مصوبه قانونی کشور رعایت می‌کنند، لذا آن رعایت حداقلی از منظر معتقدان به پوشش در هنرمندان، برای آنان به مفهوم حداکثر است. البته این رعایت حداقلی بعضاً به این علت که هنرمندان در جامعه بیشتر دیده می‌شوند، حساسیت برانگیزتر است، لذا سرو صداهایی غالباً در این رابطه شکل می‌گیرد. اما از طرف دیگر این نکته هم باید از این طرف درک شود که توقع رعایت قانون ایران در خارج از ایران به این علت که فرد در اینجا کار می‌کند، بسیار بی‌منطق است. اگرچه شاید به‌طور مثال در رابطه با مراسم رسمی که به نام ایران و نماینده هنر ایران پیوند می‌خورد این امر قابل درک باشد، اما توقع رعایت این قانون در حوزه شخصی انسان‌ها در خارج از کشور معلوم نیست با چه منطقی است و چرا عده‌ای با افکار انجمادی تلاش می‌کنند تا هنرمندان را در مقابل نظام قرار دهند. حوزه فرهنگ و هنر بیش از هر حوزه دیگری نیازمند نگاهی مبتنی بر جذب است و غفلت در این رابطه زمینه‌ساز تحمیل هزینه‌های سنگین بر این جامعه است.