زهره اسدیان
در این چند ماه گذشته که کشور مجددا درگیر یک اقدام مجرمانه سریالی علیه دختران دانش آموز شد ٬ طبق معمول تناقصات مدیران ذی ربط بر درد هایمان افزود.هر کدام ادعایی مطرح کردند که البته باز هم طبق معمول وجود یک دشمن خارجی نقطه مشترک همه آقایان بود و برخی با آب و تاب فراوان که گویی چیز جدیدی مطرح می کنند از این دشمن قسم خورده حرف زدند.آسان ترین کار برای آنکه بتوان صورت مسئله را پاک کرد.ازطرف دیگر باز هم برخی نوک حمله خود را بطرف والدین معترض و نگران دانش آموزان گرفتند ٬ تا آنجا که صحنه بسیار زشت و خشونت آمیز با یک زن ( مادر یا بستگان و یا حتی شهروندی که که غیرت نشان داده باشد و به حمایت از دختران سرزمینش در جمع والدین بوده باشد )صفحات مجازی را پر کرد .این صحنه آنقدر نامشروع بود که هیچ توجیه دیگری برایش نمی شد آورد و لذا دستور پی گیری برای بازداشت فرد لباس شخصی مهاجم داده شد. که البته با وجود آنکه عکس کاملا واضح است ٬ انتظار میرفت این دستگیری در کمترین زمان ممکن اتفاق افتاد. در هر صورت باز هم تناقضات گفتاری مسئولان و عدم شفافیت به موقع اعتماد ملی را مریض تر از قبل کرد .ای کاش چند واحد آموزشی ویژه مدیران برای ادبیاتی که در زمان بحران باید بکار گرفت٬گذاشته میشد.شاید از این طریق بشود از پیشرفت مریضی اعتماد ملی کمی جلوگیری کرد !
