ولَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ
ما اَكْرَمَ النِّساءَ اِلاّ كَريمٌ وَ لا اَهانَهُنَّ اِلاّ لَئيمٌ؛
یک آیه صریح و یک روایت از پیامبر خدا که حداقل باید الگوی رفتار ی کسانی باشد که مدعی دلسوزی برای نظام اسلامی و فرهنگ آ ن هستند٬ نه تنها مورد غفلت قرار می گیرد بلکه بعضاْ در کلام و عملکرد آشکارا خلاف آن اعمال می کنند.در نظامی که پرچم دین و مکتب تشیع را مشخصه خود قرار داده است ٬ هر رفتاری و کلامی از سوی حاکمان فرهنگی اجتماعی سیاسی باید حتی در ظاهر هم شده یک تطابق نسبی به آن پرچم پیدا کند.اینکه هر کس با هر تربیتی به خود اجازه دهد ٬ برخلاف آموزه های این مشخصه ٬ با مردم رفتار کند ٬ زمینه شهبه و بدبینی به این پرچم را ایجاد می کند.نمی شود پرچم دین را به اهتزاز در آورد اما در عمل یک ظاهر متناسب بآن را حفظ نکرد.لذا همانطور که ادله برای پوشش زنان ٬ وجود نظام دینی است برای عملکرد مدیران و کلام آنان با مردم نیز باید این ادله حاکم باشد و ناقضان به ان حتی اگر شاکی خصوصی وجود ندارد ٬مورد پیگرد قانونی مدعی العموم قرار گیرد. یک بام و دو هوا نمی شود! مردانی که به خود اجازه می دهند مبتنی با فرهنگی که در آن رشد کرده اند ٬ با هر توجیهی به دختران و زنان این مرز و بوم بی احترامی کنند ٬ اولاْ یک آیه صریح قرآنی را نقض می کنند که به اعتقاد ی که از نظر آنها باطل است ولی عده ای از زنان به هر دلیل این اعتقاد را قبول ندارند ٬ توهین می کنند. دوم اینکه این مدعیان به استناد این آیه با توهین به اعتقاد این عده از زنان زمینه توهین آنان به دین را ایجاد می کنند ٬ اگرچه بسیاری از آنان کاملا اعتقادات مذهبی دارن و به اذعان رهبر انقلاب نیز در بسیاری از موضوعات ممکن است خلوص بیشتری هم داشته باشند و لذا هیچ کس اجازه ندارد با شروع گفتمان توهین آمیز ٬این گونه گفتمان ها را به استناد برخورد با مخالفین و دگر اندیشان مشروعیت دهد.وقتی آیات تنها بر سر منبرها خوانده می شود بدون آنکه غالبا به آن عمل شود ٬نتیجه اش
جامعه ی می شود که فحاشی ناموسی در آن به ابزار حذف صدا ها و اعتراضات مخالف تبدیل شود.اصلی که به زیبایی در آیه منع توهین به دیگر اندیشان بعنوان جلوگیری به توهین به کلام حق و ترویج خشونت و شکاف اجتماعی مورد تاکید قرار گرفته است. در تفسیر این ایه در تفسیر المیزان چنین می خوانیم:
(و لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیرعلم🙁شما مؤمنان به کسانی که غیر خدا را می خوانند دشنام مدهید،پس آنهانیز از روی جهل خدا را دشنام می دهند٬
، (سب )یعنی دشنام و (عدو)یعنی تجاوز یاعداوت و دشمنی ،در این آیه بر اساس اینکه فطرت بشر همواره طالب دفاع ازکرامت مقدساتش می باشد مؤمنان را امر به ادب دینی می کند تا با رعایت آن احترام مقدسات جامعه دینی محفوظ بماند و دستخوش اهانت و ناسزا یاتمسخر نشود. پس اگر مؤمنان بتهای مشرکین را دشنام دهند، تعصب جاهلی ، مشرکان راوادار می کند که کرامت الوهیت را مورد تعرض قرار دهند، یعنی به خدای متعال ناسزا بگویند و در این صورت خود مؤمنین باعث هتک حرمت و جسارت نسبت به مقام کبریائی پروردگار شده اند . و از عمومیت عبارت بعدی ،نهی از هر کلام زشتی نسبت به مقدسات دینی مردم استفاده می شود، چون هر گروه و جماعتی به اعمال خود عشق ورزیده وآنها را پسندیده و زیبا می بیند.
در تفسیر دیگری از آقای قرائتی پیام آیه در نه بند مورد تأمل جدی است:
۱– احساسات خود را نسبت به مخالفان کنترل کنیم و از هرگونه بد دهنى و ناسزا بپرهیزیم. «لاتسبّوا»
۲- به بازتاب برخوردهاى خود توجّه کنیم. «لاتسبّوا… فیسبّوااللَّه»
۳- با فحش و ناسزا، نمى توان مردم را از مسیر غلط باز داشت. «لا تسبّوا»
۴- ناسزاگویى، عامل بروز دشمنى و کینه و ناسزا شنیدن است. «لاتسبّوا… فیسبّوا… عَدْواً»
۵ – دشنام، یا نشانه نداشتن منطق است، یا نداشتن ادب و یا صبر. (مسلمان با پرهیز از ناسزا، باید نشان دهد که صبر و منطق و ادب دارد.) «لا تسبّوا»
۶- هر کارى که سبب توهین به مقدّسات شود، حرام است. «فیسبّوا اللَّه»
۷- استفاده از حربه دشنام و ناسزا، در نهى از منکر و تبلیغات و مناظرات ممنوع است. «لاتسبّوا»
۸ – کارى که سبب کشیده شدن دیگران به گناه و حرام مى شود، حرام است. «لاتسبّوا… فیسبّوا»
۹- گاهى انسان ناخودآگاه در گناه دیگران شریک مى شود، آنجا که مقدّمات گناه دیگران را فراهم کند.
نکات برشمرده درپرهیز از گفتمان توهین آمیز که بطور عام مورد تاکید است ٬در رابطه با زنان در روایتی از پیامبر بطور خاص نیز مجددا تاکید می شود و وازه النِّساءَ زنان بطور عام را شامل می شود و قید مومن یا کافر در آن وجود ندارد.
ما اَكْرَمَ النِّساءَ اِلاّ كَريمٌ وَ لا اَهانَهُنَّ اِلاّ لَئيمٌ؛ما اَكْرَمَ النِّساءَ اِلاّ كَريمٌ وَ لا اَهانَهُنَّ اِلاّ لَئيمٌ
زنان را گرامى نمى دارد، مگر انسان بزرگوار و به آنان اهانت نمى كند، مگر شخص پَست و بى مقدار.
حال باید دید آنان که از تریبون های رسمی زبان به توهین زنان و دختران این مرزو بوم باز می کنند٬ پیرو کدام دین و آیین هستن و چرا کسی معترض آنان نمی شود؟
چرا آنان به جرم تشویش اذهان عمومی و زمینه سازی برای توهین دیگران به مقدسات مورد موأخذه قرار نمی گیرند؟
ضمن آنکه فحش ناموسی مشمول قانو ن حد بر فحاش نیز می شود و صرف عدم حجاب یک زن ٬ اجرای این قانون از فرد فحاش سلب نمی شود. آیا این حجم از بی تفاوتی به رفتار توهین آمیز با زنان در قالب دفاع از امر به معروف زمینه ساز آلوده شدن آب نشده است. چرا کسانی که در هر لباس اول با تغافل کامل نسبت به دستورات روابط اجتماعی قرآن آب را آلوده می کنند ٬ همیشه در امان هستند و آنانکه در برابر آب آلوده شده عکس العمل نشان می هند٬ مورد هجمه قرار می گیرند.آگر به مشخصه پرچم به اهتزاز در آمده در این کشور اعتقادی داریم ٬ باید آموزه های آن در تمام موارد را سر لوحه عمل خود قرار دهیم.آموزه های دینی همانند حلقه های یک زنجیر هستند که آگر با هم پیوند نداشته باشند٬زنجیر پاره می شود!
