یکی از فعالان اجتماعی در گفتگویی کوتاه به نوعی به تفاوت این دو مفهوم که در سخنان رهبر انقلاب در دیدار با یک گروه از بانوان مطرح شد ٬ می پردازد ٬ او در این دیدار حضور داشته .خانم جنتی مادر یک فرزند ٬یک دختر است که باید در آینده نیز با درک صحیح از تفاوت در دو مفهوم خانه داری و خانه نشینی راه را به دخترش نیز نشان دهد .
خانم جنتی:کارشناسی فقه و حقوق دارم و ارشد اخلاق اسلامی خواندهام. من سال های زیادی کار کردم. کار های مختلف. از شاگرد بوتیک تا کارگری در شرکت بسته بندی تا کارمند دفترخانه اسناد رسمی. اما هیچکدام از اینها من را راضی نمیکرد. حتی آن شغل کارمندی که خیلی هم به نظر میآمد که آینده مادی و ظاهری داشته باشدرا که نگاه میکردم از خودم میپرسیدم: «آخرش چیست؟» آخرش این است که دفتردار یا دفتریار بشوم و ماهی چند ده میلیون حقوق بگیرم؟ یا حتی ماهی ۱۰۰ میلیون بگیرم! اینکه من را راضی نمی کرد. من دنبال کاری بودم که بینهایت باشد و تمام نشود.
خیلی دیر راه را پیدا کردم. نزدیک ۳۰ سالگی فهمیدم که دوست دارم یاد بگیرم و به دیگران یاد بدهم. البته از چند سال قبل از آن هم در حوزه زنان شروع به نوشتن در رسانههای مختلف رسمی و غیررسمی کرده بودم. وقتی که ازدواج کردم، هم من و هم همسرم قائل به این بودیم که کار خانه وظیفه زن نیست. ولی وقتی پایمان را در زمین واقعیت میگذاریم، میبینیم کس دیگری نیست که کار را در خانه انجام بدهد. و همینطور مسئولیت های جدیدی که به آن اضافه شد.
خیلی دوست داشتم همیشه در حال تحصیل باشم. حتی موقعی که دانشگاه نمی رفتم! دوست داشتم در حال یاد گرفتن و مثلاً در حال تحصیل (نه صرفاً به معنای آکادمیک) باشم. تصمیم داشتم که یا ادامه تحصیل بدهم یا مثلاً فعالیت اجتماعی گستردهتری داشته باشم. ولی نتوانستم. مسئولیت جدید من این اجازه را نداد. من آدم آرام و کندی هستم. خیلی برایم سخت است که چند کار را با هم انجام دهم. خلاصه خانه دار شدم.
البته این انتخاب نه فقط به خاطر در کنار هم بودن چندین مسئولیت بود. شاید به خاطر این بود که نتوانستم راهی پیدا بکنم تا آن کاری که دوست دارم و مرا راضی میکند را انجام دهم.
فعالیتی که من دوست داشتم و از آن به نام یک فعالیت بینهایت عنوان میکنم چیزی از جنس یاد دادن و یاد گرفتن بود ولی نه به معنای معلمی. به معنای فعالیتی که الان شما من را به این عنوان میشناسید. یک زن فعال اجتماعی!