خاطرات یک آلمانی در۲۱ روز سفر به ایران (۶)

زنان دیپلماسی- آثار باستانی در اصفهان به واقع همانگونه بود که آوازه اش را شنیده بودم، زمانی که برروی پل سی وسه پل ایستادیم، غروب خورشید از میان طاق نصرت ستونها ، ضمن ابهتی که به این معماری باشکوه میداد، گویی غروب هر قدرتی را یادآوری میکرد، و پیام میداد، هر چقدر باشکوه و قدرتمند، یکروز تنها آثاری از آن باقی میماند.. مطلع شدم سالها پیش رودخانه پر از اب بین سی و سه پل و پل خواجو که بلافاصله بعد از دیدن این پل به انجا رفتیم، بسیار باشکوه تر بوده است. کاملا می توانستم مجسم کنم. وقتی اب هست، حیات و سرزندگی وجود دارد و همان حس به انسان منتقل میشود. اثار به جا مانده در اصفهان اصالت خاصی به این شهر داده بود و به عبارتی آنرا خاص کرده بود. ایران سرزمین چهار فصل است و نمیدانم آیا ایرانیان می دانند، که کمتر کشوری دارای این ویژگی است. چقدر حیف که اینهمه سرمایه در ظرفیت توریسم کمتر دیده شده است و از طرفی هم هجمه منفی علیه ایران، مانعی برای جذب بیشتر توریست به ایران است. اگرچه من این تجربه را داشتم که غالب توریست های سفر کرده به ایران با یک تصویر بسیار مثبت از اینجا به کشورشان برمیگردند، اما تبلیغات منفی بسیار گسترده اثر خودش را داشته و غالبا برایشان یک علامت سوال بزرگ وجود دارد. چقدر دلم می خواست به همه مردم جهان صدایم برسد، که ایران را باید ببینید. از اینکه شهر و میدان امام با انهمه زیبایی را بدون حضور پر رنگ ملل دیگر و کسب صنعتگران چیره دست را بدون خریداران قابل توجه میدیدم، دلم بدرد میامد. بهر حال سفر به اصفهان با دیدن آثار باستانی این شهر زیبا طی یک سفر بیست وچهارساعته به پایان رفت و ما مجدد بر فراز آسمان ایران قرار گرفتم.اگرچه من مجددا بیست و چهار ساعت بعد بر فراز اسمان ایران به سمت المان پرواز خواهم داشت.