به گزارش زنان دیپلماسی، تیم ملی آلیش زنان (کشتی با کمربند) مهر ماه با ۳ طلا، ۳ نقره و ۵ برنز، قهرمان بخش کلاسیک در بازی‌های جهانی عشایر در کشور ترکیه شد و در بخش آلیش آزاد به عنوان سومی دست یافت. این بازیها اوایل مهر ماه در شهر بورسا ترکیه برگزار شد.
آنا براتی در گفت‌وگو با زنان دیپلماسی درباره سطح این مسابقات، اظهار داشت: این مسابقات هر چند سال یکبار برگزار و استقبال زیادی از آن می‌شود. این رقابت‌ها بازی‌های سنتی را زنده نگاه می‌دارد. در سال ۲۰۱۶ خودم در این مسابقات در قرقیزستان شرکت کرده بودم و این رقابت‌ها در آن زمان خیلی شکیل‌تر برگزار شد. با وجود آنکه این مسابقات یکسال به تعویق افتاده بود. ترکیه مسابقات را خوب برگزار نکرد و هیچ برنامه‌ای برای این رقابت‌ها نداشت. به همین دلیل مشکلات زیادی برای ما پیش آمد.
وی افزود: این بازیها طرفداران زیادی دارد و نزدیک به یک هزار و ۵۰۰ شرکت کننده حضور داشتند. دهکده‌ای را برای شرکت‌کنندگان آماده کردند و اگر زودتر تجهیزات را مهیا می‌کردند، اتفاقات بد برای ما نمی‌افتاد. وقتی به آنجا رسیدیم متوجه شدیم که هنوز کشور میزبان در حال ساخت و ساز و تدارک است. هیچ چیزی کامل نبود و به همین دلیل اتفاقات خیلی بدی برای ما افتاد. اصلا انتظار نداشتیم تا با چنین شرایطی روبرو شویم.
سرمربی تیم ملی کشتی آلیش زنان گفت: قرار بود که در حین برگزاری بازی‌های جهانی عشایر، مسابقات جهانی آلیش هم برپا شود. بخشنامه‌ای که داشتیم این بود که طی ۲ روز مسابقات در بخش کلاسیک و آزاد برگزار شود. زمان مناسبی داشتیم تا در هر دو بخش رقابت کنیم و بدرخشیم. متاسفانه وقتی وارد دهکده شدیم متوجه شدیم که باید در کانکس اقامت کنیم. اصلا به ما اطلاع نداده بودند و وقتی کانکس‌ها را دیدیم شوکه شدیم.
وی اضافه کرد: خیلی از کشورها وقتی این شرایط را دیدند رفتند در جاهای دیگر ساکن شدند اما فدراسیون ایران نمی‌توانست کاری کند و خودم با سفیر ایران در ترکیه صحبت کردم اما بعد از پیگیری‌هایی ما اعلام کردند که جایی نمی‌توانیم برای شما در نظر بگیریم و شرایط همه کشورها همین گونه است. چاره دیگری نداشتیم زیرا آنجا را نمی‌شناختیم. در کانکس‌ها ماندیم که شب‌های بسیار سرد و روزهای بسیار گرمی داشت.
براتی ادامه داد: در واقع کمپ تیم‌های ملی را در بخشی کویرمانند ایجاد کرده بودند و برای بسیاری از مسائل پیش‌بینی لازم را نکرده بودند. حتی ما در بیشتر ساعت‌ها برق نداشتیم و نمی‌توانستیم حتی گوشی‌های خود را شارژ کنیم و اینترنت هم نداشتم. روز آخر که داشتیم از دهکده خارج می‌شدیم برای ما اینترنت آوردند. کشور میزبان در حق ما کوتاهی کرد. در کانکس زندگی کردن خیلی برای ما سخت بود.
وی یادآور شد: طبق بخشنامه به ما اعلام شد که قرار است در دو روز مسابقات برگزار شود، متاسفانه وقتی وارد شدیم به ما اعلام کردند که فقط در یک روز برگزار می‌شود و مسئولان آلیش گفتند که صبح از ساعت ۹ تا ۴ بعد از ظهر بخش کلاسیک و ۴ تا ۱۰ شب بخش آزاد را برگزار می‌کنیم. برخی از کشورها دو تیم داشتند و برای آنها فرقی نمی‌کرد. برای ما که فقط یک تیم داشتیم خیلی شرایط سخت شد. مسابقات نه تایمر و نه جایی برای دیدن امتیازات داشت. داور قرقیزستان وقتی می‌دید کشتی‌گیر کشور او در حال شکست از ایران است زمان را بیشتر می‌کرد و هیچ راهی برای اعتراض نداشتیم و اگر انتقاد هم می‌کردیم، می‌گفتند که ثابت کنید.
سرمربی تیم ملی کشتی آلیش زنان گفت: خوشبختانه توانستیم با تلاش دختران ایران در بخش کلاسیک مقام اول جهان را کسب کنیم و قرقیزستان در این بخش سوم شد. این کشور ۲ تیم داشت و در آزاد خیلی راحت‌تر مقام کسب کردند و آلیش‌کاران ایران خیلی خسته بودند و وقتی چهار بعد از ظهر مسابقات کلاسیک تمام شد و ما حتی این فرصت را نداشتیم تا دختران غذا بخورند. ساعت ۱۶ دختران باید به سرعت بعد از حضور در فینال کلاسیک در بخش آزاد هم شرکت می‌کرد و کار بسیار سخت شد. در بخش کلاسیک سپیده بابایی و فاطمه فتاحی به طلا رسیدند. رقیه محمودآبادی و سحر غنی‌زاده به مدال نقره دست یافتند و نگین نظری در اولین تجربه خود به برنز و عزت قربانی نیز به نقره رسید.
وی خاطرنشان کرد: در بخش آزاد هم یک طلا، یک نقره و سه برنز گرفتیم. در سه وزن نمایندگان جدیدی به تیم ملی اضافه شده بودند. دو نفر از ملی‌پوشان تجربه بین‌المللی نداشتند و شرایط برای آنها سخت بود. قرقیزها کاملا حق ما را در بخش آزاد خوردند و هر کاری که توانستند انجام دادند تا به قهرمانی نرسیم و کاری از دست ما برنمی‌آمد.
براتی با اشاره به اینکه سطح مسابقات خیلی بالا بود، اظهار داشت: زنان از ۱۲ کشور در مسابقات جهانی آلیش شرکت کرده بودند. در بخش زنان و مردان با هم ۲۱ کشور در این رقابت‌ها حضور داشتند. قرقیزستان، ازبکستان و قزاقستان حریفان اصلی ما بودند. از هند، هلند و جمهوری آذربایجان هم در این رقابت‌ها حضور یافتند. در کل سطح مسابقات واقعا بالا بود ولی سطح میزبانی زیر صفر بود. حیف این مسابقات که در چنین شرایطی در حال برگزاری بود در حالی که می‌توانست مسابقات جذاب‌تری باشد اگر کشور میزبان شرایط بهتری را مهیا می‌کرد.
وی درباره بزرگ‌ترین مشکل کشتی آلیش زنان گفت: به تیم ما در صورت قهرمانی هیچ پاداشی تعلق نمی‌گیرد. حتی اگر قهرمانی المپیک هم می‌شدیم می‌گفتند رشته شما متفاوت است. چون دختران پاداشی دریافت نمی‌کنند خیلی دلسرد می‌شوند. این اصلا خوب نیست. زیرا دختران در آسیا و جهان قهرمان شدند. کدام تیم هست که بتواند این همه مدال بیاورد و باز هم مسئولان ورزش کشور اهمیتی به ما نمی‌دهند. ۶ نفر از کشتی گیرانم توانستند بهترین مدال‌ها را کسب کنند.
سرمربی تیم ملی کشتی آلیش زنان یادآور شد: همواره در صدر و بالاترین سطح بودیم. همیشه به این فکر می‌کنیم تا بیشترین مدال طلا را بگیریم نه اینکه قهرمان شویم. متاسفانه حمایت‌ها خوب نیست. حداقل یک تبریک می‌توانستند به ما بگویند اما همچین اتفاقی نیفتاد. نمی‌دانم باید به کشتی گیرانی که این همه تلاش می‌کنند و مدال خوشرنگ می‌گیرند، چه باید بگویم. آیا واقعا انگیزه‌ای می‌ماند. از لحاظ ذهنی متاثرکننده است که قهرمان جهان و آسیا هستیم اما چیزی نداریم.
