دکتر سوسن صفاوردی- بیست و چهار دسامبر و سال نو مسیحی دو مناسبت بزرگ در جهان که به نام و یاد پیامبر بزرگ الهی حضرت مسیح پیوند میخوردو سال روز تولدش بر اساس اجماع مورخان در بیست وچهار دسامبر با زینت بخشی به درخت کاج که همیشه سبز و سمبل زندگی جاوید است ٬ به نیایش و دعا برگزار میشود. در حالیکه شب سی ویک دسامبر به جشن و سرور برای آغاز سال پرداخته میشود. سرگذشت این پیامبر بزرگ الهی عبرت های بزرگی نیز دارد٬
اول – نوع تولد او بر خلاف تصور عموم و تجارب عرفی و طیبعی نه تنها تا به آنروز بلکه شاید تا ابد، کلیه باورهای انسان در این رابطه را به چالش کشید. دوم- محک ایمان منتظران با نوع تولد حضرت عیسی و ترسیم سستی این ایمان با قضاوت و تهمت به حضرت مریم و عدم پذیرش امکان تجلی قذرت خالق در این ظرف. سوم -منتظرانی که سالها عبادتشان در طلب ظهور منجی به محض خطر از دست رفتن جاه و مقام از یکسو و از سوی دیگر پذیرفتن غلط بودن عاداتی که تبدیل به باور آنها شده بود٬ بر باد رفت و به انکار او پرداختند و اورا کافر خواندند. چهارم -یارانی که به او پیوستند و با دستگیری حضرت عیسی از ترس جانشان او را انکار کردند.پنجم- درسی که او به جهان بشری داد و انکار منکران و مخالفت دشمنان را به جهالت آنان به حقیقت عالم و رسالت خود ربط داد و از خداوند برای آنان طلب مغفرت کرد، چرا که رسالت او در دعوت برای مهربانی و نفی ظلم به یکدیگر بود .مناسبتها باید که تلنگری باشند تا ما را یک قدم به انانی که یادشان را گرامی میداریم٬ نزدیک کند. امید که سال نو مسیحی سالی برای جهانی مهربانتر نسبت به خود٬ همنوعان و طبیعت باشد.
