در بخشهایی از این یادداشت آمده است:
*در گویش قدیمی پارسی، ضربالمثلی وجود دارد درباره «حرفهای صد من یک غاز» که برای مواردی به کار میرود که فردی، بدون فکر زبانش را میجنباند و صحبتهایی را مطرح میکند که فاقد اهمیت و ارزش است.
*اظهارات روزهای اخیر یکی از نمایندگان اصفهان درخصوص ازدواج دختران بالای ۳۰ سال ایران با مردان شیعه کشورهای لبنان، سوریه، یمن و… ابعاد تازهای از برخوردهای سطحی با مقولات مهم و کلیدی در کشور را نمایان کرد.
* معلوم نیست چرا برخی از افراد و جریانات سیاسی تندرو و متعصب، تصور میکنند، دختران ایرانی برای پیدا کردن شریک زندگی خود به قیم نیاز دارند، دختران این سرزمین از آگاهی و درک کافی برای بهترین انتخابها برخوردارند و هر زمان که صلاح بدانند با مردان ایرانی یا خارجی ازدواج خواهند کرد. بنابراین دخالت در این زمینه در حیطه وظایف نمایندگان قرار ندارد و در زمره امور شخصی افراد قرار میگیرد.
* ازدواج یک امر کاملا شخصی است و در دایره حقوق فردی هر شهروندی قرار دارد. ممکن است یک دختر ایرانی دوست داشته باشد در سنین جوانی و زیر ۳۰ سال ازدواج کند یا در سنین بالاتر ازدواج کنند (یا حتی ازدواج نکند) اینکه یک نماینده وارد خصوصیترین امور شخصی جامعه زنان شود، جز بیاحترامی معنای دیگری ندارد.
*دامنه وسیعی از زنان ایرانی با مردانی با تابعیت سایر کشورها ازدواج کردهاند و تا مدتها فرزندان برآمده از این ازدواجها، فاقد شناسنامه بودند. این روند بعد از پیگیریهای مستمری که از مجلس ششم آغاز شده بود در دولت قبلی عملیاتی شد.
*نکته تاسفآور آن است که این نماینده، بعد از افزایش انتقادات حتی حاضر به عذرخواهی از افکار عمومی و جامعه زنان کشور نشدند و با فرافکنی بر دیدگاههای خود پافشاری کرده است. این وظیفه رییس مجلس است که جلوی طرح این رویکردهای تند و افراطی توسط نمایندگان ایستادگی کند و اجازه ندهد، این نوع اظهارات در فضای تقنینی کشور طنینانداز شود.
*یکی از مضرات جدی ردصلاحیت افراد کارآمد، متخصص و صاحب دیدگاه آن است که زمینه حضور چهرههایی حاشیهساز، غیرکارشناس و سطحنگر را در فضای مدیریتی و تصمیمسازی کشور فراهم میسازد. تداوم این روند باعث خواهد شد ساختارهای مدیریتی کشور به جای پرداختن به موارد کلیدی و سرنوشتساز به زندگی شخصی نسلهای مختلف کشور سرک بکشند و برای جوانان آگاه و فرهیخته، نسخههای صد من یک غاز بپیچند.