– محسن مهرعلیزاده به عنوان رییس سازمان تربیتبدنی با ایسنا از ورزش بانوان درسالهای ۸۰ تا ۸۴ و اینکه چه شرایطی داشت و چه برنامهای برای توسعه آن تعریف شده بود ٬می گوید؛
فائزه هاشمی هر از چندگاهی افاضاتی دارند که ویژه خود او است. یکبار به بنده گفت شما ورزش بانوان را تعطیل کردهاید. به وی گفتم خیر، بنده یک دکان را تعطیل کردم. فائزه هاشمی تحت عنوان ورزش بانوان دکان باز کرده بود و بنده این دکان را تعطیل کردم. در حال آمادگی برای تغییر وضعیت ورزش بانوان بودیم. آن زمان ساختمان حجاب را در اختیار داشتیم و انجمنهایی ایجاد شده بود که مشغول فعالیت در حوزه بانوان بودند. سال گذشته برای آنها ۸۰۰ میلیون تومان در نظر گرفته شده که آنهم به طور کامل تخصیص نیافته بود. از همکاران پرسیدم تا جایی که اطلاع دارم بودجه در نظر گرفته شده برای کمک به فدراسیونها معادل ۸ میلیارد تومان است و این بدان معنا است که صرفا ۱۰ درصد این رقم به ورزش بانوان اختصاص یافته است که جواب دادند بله و این رقم نیز کامل تخصیص نیافته است.
این عدد بسیار کم به نظر میرسید و تصمیم گرفتیم این مسئله را بررسی کنیم. نصف جمعیت کشور زن بودند، هرچند این بدان معنا نبود که باید در تمامی رشتههای ورزشی زنان را اعزام کنیم اما زنان در بسیاری رشتهها میتوانستند از مردان بهتر عمل کنند، بنابراین باید از نظر فراهم کردن امکانات شرایط را تسهیل میکردیم تا حسب شرایط، کارایی و ظرفیتها از این امکانات بهرهمند شوند و نباید جلوی فعالیت بانوان گرفته میشد.
تصمیم گرفتم سالن حجاب را از نزدیک ببینم. در دو طبقه آن دکههایی که بعضا مساحت ۲ متری داشتند با تیر و تخته ایجاد کرده بودند. دکههایی تحت عنوان انجمن سوارکاری، انجمن تیراندازی و…سالنی بزرگ را به ۳۰ تا ۴۰ انجمن ورزشی تقسیم کرده بودند و در هر کدام یک میز بسیار کوچک که یک نفر هم به زور در آن قرار میگرفت جا شده بود. گفتند این دکهها را برای توسعه ورزش بانوان برنامهریزی میکنند، هرچند در همین حد هم به عنوان فعالیت اولیه که دلخوشی ایجاد می کرد بد نبود اما این درحالی بود که فدراسیونها از فضاهای خوبی برخوردار بودند و قصد داشتیم ورزش بانوان را در قبال ورزش آقایان تقویت کنیم.
تصمیم گرفتیم همانند نایب رییس آقایان در اساسنامه جدید فدراسیونها یک نایب رییس بانوان را ذیل رییس فدراسیون تعریف کنیم و بر اساس آن فدراسیونها مکلف شوند به صورت مساوی امکانات و اعتبارات را تقسیم کنند تا این گونه نیمی از فضا در اختیار زنان قرار گیرد. با این تصمیم دیگر دلیلی نداشت که یک فدراسیون چند ساختمان و مکان بزرگ را به ورزش آقایان اختصاص و صرفا یک دکه چند متر مربعی را به ورزش زنان اختصاص دهد. سیاست قبلی به نوعی تحقیر ورزش بانوان و عملا با این اتفاق ناخواسته ورزش بانوان به کنج رفته بود. بنابراین قرار شد بسته به پتانسیل و ظرفیتها، فضاهای ورزشی در اختیار ورزش زنان و مردان قرار گیرد تا ورزش بانوان اینگونه از فضای گوشهنشینی، خارج شود.
انگار یک اتوبان ۸ بانده برای آقایان باز شده بود تا با سرعت زیاد پیش بروند و در کنار آن یک مسیر و راه باریک که شرایط مساعدی نیز نداشت برای ورزش بانوان در نظر گرفته بودند. واقعا شرایط و نسبت به همین ترتیب بود، این اتوبان باید به صورت مساوی در اختیار زنان و مردان قرار میگرفت. حتی نمیگوییم همه چیز باید به نسبت مساوی تقسیم میشد بلکه باید بر اساس ظرفیت و پتانسیل امکانات در اختیار ورزش زنان و مردان قرار میگرفت. در عین حال به این مسئله تاکید داشتیم که باید به ورزش بانوان نگاه ویژهای داشته باشیم چرا که تا آن زمان ورزش زنان در حاشیه قرار گرفته و به نوعی محروم بود و باید تبعیض مثبت در حق ورزش بانوان رقم میخورد و تمامی امکانات اعم از ساختمان، مربی، پول و…به صورت مساوی برای زنان و مردان در اختیار فدراسیونها قرار میگرفت.
دکان آن فرد تعطیل و بعدها صاحب آن دکان مدعی شد که ما فعالیتها را تعطیل و شرایط را خراب کردهایم. این صحبتها در حالی مطرح شد که بانوان در بازیهای آسیایی نتایج بسیار خوبی کسب کردند و میزان مدالها و افتخارات را باید نسبت به گذشته میسنجیدند. هرچند این بازیها در زمان مدیریت علیآبادی در سازمان تربیتبدنی برگزار شد اما این گونه نبود که دلیل کسب این نتایج در دو ساله فعالیت علیآبادی رقم خورده باشد بلکه این نتایج حاصل زحمات صورت گرفته در سالهای قبلتر و بر اساس جایگاهی بود که در سالهای گذشته برای ورزش بانوان در نظر گرفته بودیم.
فائزه هاشمی در مورد عملکرد ما در آن زمان در ورزش بانوان اظهارنظری کرده است؛ باید بگویم تدوین استراتژی، برنامهریزی و طراحی از عهده هرکسی بر نمیآید، البته وی دارای توانایی هایی است که بنده هرگز از آن برخوردار نیستم، مثلا اگر وی بخواهد الان که ساعت ۱۱ صبح است به طرف مقابل بگوید ساعت ۴ صبح است میتواند آن را ثابت کند اما بنده چنین توانایی ندارم. بنده در مورد آیندهنگری و طراحی دارای توانایی هستم و در ۱۴ حوزه ۷۰۰ نفر را گرد هم آوردیم تا برای ورزش کشور برنامهریزی کنیم و نظام جامع ورزش کشور را تدوین کردیم تا بدانیم در چه نقطهای در ورزش دنیا حضور داریم و باید در چه نقطهای قرار بگیریم.
بنده از طاهریان پرسیدم بازیهای آسیایی نزدیک است و در حوزه ورزش بانوان از چه توانایی برای شرکت در این مسابقات برخوردار هستیم؟ وی گفت ما چنین اجازهای نداریم که بانوان به میادین ورزشی بروند و با محدودیت مواجه هستیم. پاسخ دادم چه کسی گفته اجازه نداریم و با محدودیت مواجه هستیم؟ به طور مثال در مورد رشته ووشو صحبت کردیم و گفتم بانوان در این رشته با هیچ مسئله غیرشرعی مواجه نیستند و حتی در این رشته از پوشش بسیار مناسبی برخوردار هستند. به شخصه به تمرینات تیم ملی ووشو بانوان رفتم و دیدیم که هیچ مشکلی وجود ندارد و به طاهریان گفتم به فدراسیون ووشو اعلام کنید برای حضور بانوان در مسابقات آسیایی خود را آماده کنند. وی از بنده درخواست کرد که این موضوع رسانهای نشود چرا که ممکن بود مسائلی پیش بیاید. در نهایت اما تیم بانوان اعزام شد و کسی مانع رفتن آنها نشد و خوشبختانه یکی از بانوان ووشوکار توانست مدال نقره کسب کند.
نکته جالب اینکه پس از اتمام بازیهای آسیایی بوسان نزد مقام معظم رهبری رفتیم و با ایشان دیدار داشتیم. اتفاقا یکی از مسائل بسیاری مهمی که در ابتدای صحبتها مطرح شد این بود که حضور بانوان ایرانی در مسابقات با وجود پوشش اسلامی که منجر به کسب مدال شود، افتخار آفرین است. معتقد هستم در حوزه ورزش بانوان اقدامات بسیاری انجام شد و درست است که در دوره علیآبادی فعالیتها به ثمر نشست اما اقدامات در سالهای قبلتر انجام شده بود و خروج ورزش بانوان از حصار، عامل اصلی شرایطی بود که منجر به توسعه ورزش بانوان شدند.
