وقتی میزبان خداست
رعایت آداب در خانه‌ی دیگران، نشانه‌ی احترام به میزبان است. اما وقتی قدم به مسجد یا مکان‌های زیارتی می‌گذاریم، میزبان ما خداوند است. این‌جا دیگر تنها ادب نیست، بلکه نوعی بندگی و فروتنی‌ست.
در مسجد چگونه رفتار کنیم؟
وقتی برای نماز به مسجد می رویم در واقع بازهم میزبانی داریم ، سوای آتکه رعایت هر گونه آداب در مکان های عمومی ، پاسخ به زحمت دیگرانی است ، به آن مکان خدمت می کنند ، اما در مسجد و مکان های زیارتی میزبان اصلی خدا و مقربین او هستند.پس هر بی توجهی ما به نوع استفاده از فضا های عمومی در این مکان ها در واقع بی توجهی به میزبان است و همچنین بی توجهی به فلسفه حضور خودمان در این مکان ها است.با رعایت نکات بسیار ساده می توان احترام به میزبان و خود را فرهنگ سازی کرد:
>تمیزی و بهداشت بسیار فردی ، لباس و یا جوراب تمیز و حداقل بدون بو ، نه تنها نشان از شخصیت ما دارد بلکه نوع نگاه ما به میزبان را هم نشان میدهد.
ا>گر با فرزندانمان قدم به این مکان ها می گذاریم قبل از رفتن ب با بچه ها در خصوص چیز هایی که باید در این مکان ها رعایت کنند صحبت کنیم و با آنها به خود نیز یاد دهیم که در این مکان ها ،، صدای بلند ، بازی و غیره مانع از تمرکز دیگران می شود و به نوعی نقض حقوق دیگری .
>چنانچه فرزندامان رفتار نامناسب در این مکان ها را داشت ، وی را به گوشه ای ببرید و به آرامی، ولی جدّي به وی تذکر بدهید.
>صدایمان بلندترین صدای جمع نباشد.
کفش‌ها را با دقت در محل مخصوص قرار دهیم، نه جلوی در یا وسط راهرو و مراقب باشیم که سد راه دیگری نباشد.
>مراقب باشیم کفش کسی را لگد نکنیم و یا به گوشه دیگر پرت کنیم.
>به هنگام گرفتن نذری رعایت و برخورد محترمانه حاکی از توجه ما به حضور میزبان است.د ر محضر خدا ادب کنیم.
- از خیس کردن کف سرویس بهداشتی یا وضوخانه پرهیز کنیم، و اگر شد، آن را خشک کنیم
- دمپایی‌ها را مرتب و رو به بیرون بگذاریم تا نفر بعدی به‌راحتی استفاده کند
- از ایجاد سر و صدا، صحبت با تلفن یا رفتارهای غیرعبادی در فضای مسجد خودداری کنیم
- اگر از آب یا افتابه استفاده کردیم، آن را تمیز و در جای مناسب قرار دهیم
> زیارتگاه‌ها، حریم احترام‌اند
در مکان‌های زیارتی، نه‌تنها میزبان خداست، بلکه فضای آن محل، آمیخته با خاطره‌ی بندگان خاص خداست. رعایت نظافت، سکوت، نظم و احترام به دیگر زائران، بخشی از ادب زیارت است
