نسرین قرایی گفت: با کشتن لذت استفاده از اسباب بازی، یادگیری هم کشته می شود، ضمن اینکه نباید به زور برای کودک اسباب بازی خریداری کرد.
این فعال حوزه کودک و اسباب‌بازی در خصوص آموزش از طریق یادگیری با بیان این نکته که امروز «سرگرم‌آموزی» در دنیا بسیار مطرح است و یکی از بهترین روش‌ها برای یادگیری محسوب می شود، افزود: سرگرمی، فعالیتی داوطلبانه است که افراد با میل و رغبت واقعی و درونی سراغ آن می روند و در عین این که از آن لذت می برند، یاد هم می گیرند؛ بر همین اساس آموخته هایی که از طریق بازی و سرگرمی اتفاق می افتد، در ناخوادآگاه ذهن آنها با ثبات بیشتری ثبت می شود و پایدارتر خواهد بود.
وی در ادامه بازی را یکی از بازوهای اصلی سرگرمی دانست و اظهار کرد: در بحث مشاوره تربیت فرزند برای والدین و همچنین ارائه آموزش‌ها برای خود کودکان تا به امروز از طریق بازی و سرگرمی تأثیرات مثبتی را شاهد بوده‌ایم؛ تحولی که در مهارت‌های شناختی حین بازی اتفاق می افتد را نمی‌توان با هیچ چیزی مقایسه کرد.
قرایی با اشاره به این نکته که برای یک کودک در سال‌های پیش از دبستان، بازی به عنوان یک زبان به شمار می‌آید، اضافه کرد: بازی بهترین ابزار در راستای ارائه آموزش به کودک است و باید گفت که کودک از طریق اسباب‌بازی و بازی می‌تواند مهارت‌های پایه زندگی را بیاموزد و در زندگی خود به کار گیرد.
وی در خصوص جامعه مخاطب اسباب‌بازی، تاکید کرد: بزرگسالان به خاطر مشغله های روزانه و درگیری های روزمره ای که دارند، ناخوادآگاه زمانی که اسم بازی و اسباب بازی که می آید، ذهن‌شان بر روی یک سری از افراد در سنین خاص متمرکز می‌شود و بسیاری از افراد فکر می‌کنند که اسباب بازی مختص کودکان است نه بزرگسالان، اما به نظر من برای رفع این مشکل نیازمند گسترش زیرساخت‌های فرهنگی در حوزه اسباب‌بازی هستیم.
وی با تأکید بر این مفهوم که امروز نیازمند گسترش زیرساخت‌های فرهنگی در حوزه اسباب‌بازی هستیم و هنوز به آنچه که در این زمینه نیاز داریم، دست نیافته ایم، تصریح کرد: متأسفانه به دلیل هزینه‌های بالای زندگی، بسیار مشکل می‌توان این نکته را در ذهن خانواده‌ها جا انداخت که اسباب‌بازی نیز باید به عنوان یک محصول مورد نیاز در سبد فرهنگی خانوار قرار گیرد و به این لیست اضافه شود.
قرایی ادامه داد: حوزه اسباب‌بازی کشور در برخی از موارد با کمبود آگاهی و ترویج نسبت به بازی و همچنین یادگیری از طریق بازی مواجه است و رویدادهای بسیاری در مناسبت‌های مختلف در حوزه اسباب‌بازی برگزار می‌شود و به نظر می رسید که بهتر است ارگان و نهادهای دولتی و متولیان مرتبط با موضوعات رویدادها، برنامه های مختلفی برای استفاده از اسباب بازی در حضور خانواده‌ها را برگزار کنند.
این کارشناس حوزه اسباب‌بازی، ادامه داد: امروزه به همت انجمن تولید کننده های اسباب بازی، رویدادهایی برگزار می شود که به حمایت دولت نیازمند است تا ترویج آگاهی به شیوه ای پرقدرت تر ادامه پیدا کند.
قرایی با بیان این نکته که آسیب شناسی و روانشناسی در حوزه انتخاب اسباب‌بازی، زیرساخت‌های مورد نیاز را می طلبد، گفت: خانواده ها موقع خرید اسباب بازی، کمتر سراغ خرید انواع فکری می‌روند و این امر به دلیل نبود آگاهی است؛ در حالی که در بسیاری از موارد می‌بینیم که در برخورد اول، خانواده به دنبال خرید اسباب بازی فکری هستند اما در عمل اتفاق دیگری می افتد و معتقدیم که اگر تاثیر اسباب بازی بر کل خانواده به درستی بیان شود، بدون شک در انتخاب اسباب بازی هم تأثیر به سزایی خواهد گذاشت.
وی با تأکید بر این مساله که امروز چالش‌های بسیار زیادی پیش روی تولیدکنندگان اسباب‌بازی وجود دارد، افزود: مشکل جدی که امروز در حوزه تولید اسباب‌بازی وجود دارد، این است که وقتی تولیدکننده نسبت به تولید یک بازی اقدام می کند که اثر بخشی داشته باشد و از طرف خانواده‌ها، مخاطبان و مصرف‌کنندگان با این پیام مواجه می‌شود که دستورالعمل‌های پیش رو بسیار طولانی است و خواهان این هستند که دستورالعمل بازی‌ها حجم کمتری داشته باشند؛ در چنین شرایطی باید پرسید که چگونه می توان انتظار داشت یک بازی فرد را به تفکر دعوت کند؟ از این رو باید گفت که جامعه مخاطب اسباب‌بازی در ایران، تمایلی به خواندن دستور العملهای طولانی بازی ندارند.
قرایی درباره دلیل استفاده نکردن از اسباب بازی‌های رومیزی و فکری نیز، گفت: امروز جذابیت بازی‌های غیر فکری و در نظر نگرفتن زمان مناسب خانواده ها برای همراهی کودک در حین استفاده از آنها، باعث شده است که کمتر به سراغ بازی‌های رومیزی و فکری بروند و خانواده ها برای کودکانشان زمان بازی تعریف نمی‌کنند و این همراهی عمیق در بازی را از فرزندانشان دریغ کرده اند.
کارشناس حوزه اسباب بازی با تأکید بر اینکه بازی، علاوه بر جنبه سرگرمی و آموزشی باید دارای زمینه‌ای باشد که مخاطب با آن ارتباط اولیه بگیرد، اظهار کرد: در بازی‌های رومیزی، والدین حوصله بازی با کودک را ندارند که ریشه این مساله در مشکلات فرهنگی است.
وی اظهار کرد: به دلیل کمبود آگاهی، اطلاع رسانی و ترویج در خصوص قدرت یادگیری از طریق اسباب بازی، این تصور وجود دارد که فقط کودکان باید اسباب بازی داشته باشند در حالیکه بزرگسالان هم می توانند از آنها استفاده کنند و کودکان هم می توانند مهارت های پایه زندگی را قبل از دبستان از این طریق فراگیرند.
