معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده گفت: چگونه سازمان ملل می‌تواند متعلق به ملت‌ها باشد در حالی که احساس درد، رنج و فغان مردم غزه از آن مکان به جامعه جهانی منتقل نمی‌شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از معاونت ریاست جمهوری در امور زنان و خانواده، انسیه خزعلی با انتشار بیانیه‌ای خطاب به سازمان ملل اعلام کرد: این بیانیه و این پیام از معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری اسلامی ایران و با قید فوریت به سازمان ملل جهانی است؛ جهت تاکید بر این که فاجعه عظیم انسانی برای زنان و کودکان خردسال که در فلسطین اشغالی در سالیان طولانی رخ داده است هم اکنون به اوج خود رسیده و جنایت هولناکی در حال وقوع است. در زمانه‌ای که جهانیان بیش از هر چیز به اهمیت کانون گرم خانواده پی برده اند، این روزها جنگی نابرابر در فلسطین به وقوع پیوسته و خانواده‌های بسیاری را در غزه از هم پاشیده است.
چه بانوانی که همه اعضای خانواده را از دست داده‌اند و چه فرزندانی که با پیکر بی جان مادر و پدر خود روبرو شدند، آیا این‌ها وجدان جامعه جهانی را به درد نمی‌آورد؟
سازمان ملل را چه شده است که گاه به خاطر یک گزارش غیر مستند در مورد زنان به تکاپو می‌افتد و از حقوق زن و حقوق بشر می‌گوید و تصمیمات عجیب می‌گیرد و گاهی دیگر بر تصویر لحظه به لحظه پیکر قطعه قطعه زنان و کودکان چشم فرو می‌بندد.
جناب آقای گوترش! اکثر کشته شدگان و مجروحین شهر مظلوم غزه را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند؛ هم اکنون هزاران بانوی باردار از کمترین خدمات اولیه بهداشتی و درمانی محروم شده اند. در میان زنان این شهر صدها زن به تازگی، وضع حمل نموده اند که به مراقبت‌های شدید مادر و فرزندی نیاز دارند و از کمترین امکاناتی برخوردار نیستند.
همچنین متأسفانه خبرهای بسیار دیگری از قطع آب، برق و کمبود مواد غذایی و دارویی حکایت دارد و قربانی نخستینِ این کمبودها زنان و کودکان هستند. همین که حتی بیمارستان‌های غزه نیز از بمباران در امان نیست و صدها نفر بر اثر حمله وحشیانه به بیمارستان جان خود را از دست داده‌اند.
جناب آقای گوترش! آیا وقت آن نرسیده است که جامعه جهانی دست به یک اقدام عملی و تحولی در حمایت از مظلومان غزه بزند؟ کشتار زنان بی دفاع و کودکان آنها و از هم پاشیده شدن کانون گرم خانواده‌ها به دست رژیمی غاصب که مشروعیت جهانی ندارد چه توجیهی جز نژادپرستی و نسل کشی دارد؟ مردمی که تنها جایی که برایشان باقی مانده است باریکه غزه است! جایی که چون قفسی در سال‌های اخیر تحت محدودیت‌های جدی و نسل کشی بی رحمانه از سوی رژیم غاصب قرار گرفته و اکنون که می‌خواهند دیوار این قفس را بشکنند و به ستم‌های متعدد این رژیم اعتراض کنند مورد کشتار وحشیانه قرار می‌گیرند.
جناب آقای گوترش! رژیم غاصب اسرائیل هنوز هم دست از نقشه‌های شوم خویش برنداشته و تلاش می‌کند با کوچاندن همین تعداد کم از این سرزمین محدود به اهداف پلید خود دست یابد آیا وقت آن نرسیده است که به عنوان دبیرکل سازمان ملل برای نجات زنان و کودکانی که از کمترین حقوق طبیعی محرومند فریاد برآورید؟.
جناب اقای گوترش جامعه جهانی منتظر رفتار متفاوت شماست. آیا هنوز صدای ضجه‌های مادران مظلوم فرزند از دست داده، نوزادان معصوم بدون مادر و گریه‌های حاکی از ترس کودکان خردسال از سرزمین غزه به گوش اعضای سازمان ملل نرسیده است؟
آقای گوترش چگونه سازمان ملل می‌تواند متعلق به ملت‌ها باشد در حالی که احساس درد از رنج و فغان مردم غزه از آن مکان به جامعه جهانی منتقل نمی‌شود و به قول سعدی شاعر بلند آوازه ایرانی: «بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرندچو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار»
